Może to określenie wyszło dzisiaj z mody, ale rzeczywistość podpowiada je, jako najwłaściwsze do opisania roli, jaką każda mama pełni w życiu swoich dzieci.
Od pierwszego dnia życia dziecka rozpoczyna się misja macierzyństwa. Jedne mamy realizują ją z radością i powołaniem, a dla innych jest to spore wyzwanie z bagażem wątpliwości i różnorodnych obaw.
Pomaganie początkowo całkowicie bezradnemu dziecku zaczyna się od zaspokajanie jego potrzeb fizjologicznych. Potem dochodzi pomoc w pojmowaniu otoczenia, edukacji, relacji międzyludzkich i tego wszystkiego, co dzisiaj niesie nam świat.

Nie ma co dyskutować – mama jest przewodnikiem, bo jest najbliższą osobą, której ponad wszystko leży na sercu dobro dziecka.
Mając doświadczenie życiowe i wiele umiejętności mama wspiera odpowiedzialnie, krocząc u jego boku, dając wskazówki i kibicując.

Aby dobrze wypełniać rolę przewodnika mama musi rozumieć swoje dziecko. Jest to możliwe, jeśli mama łączy to co dziecko objawia swoim zachowaniem i słowami.
Umiejętność słuchania przydaje się na pierwszym miejscu.
Warto słuchać, choć dobrze wiemy, że bywa to trudne. Zaprzątnięty innymi sprawami umysł mamy musi znaleźć sposób, aby skupić się i dowiedzieć o co chodzi.
Dziecko powinno wiedzieć, że jest słuchane. Zyskuje taką pewność, kiedy mama słuchając patrzy w oczy i chociaż na kilka minut odkłada inne czynności.
To tworzy lepszą atmosferę rozmowy i ogólnie kontaktu z dzieckiem. To również uczy dziecko, jak trzeba się zachowywać rozmawiając z inna osobą.
Ogólny brak czasu i ciągły pośpiech jest czynnikiem negatywnym dla relacji rodzice-dzieci. Dlatego trzeba nauczyć się efektywnie wykorzystywać każdy wspólny czas na budowanie najlepszych relacji więzi. To one sprawiają, że rodzic jest autorytetem, którego dziecko nie chce zawieść, smucić, ani niepokoić. Intuicja rodzicielska podpowiada mamom, żeby dużo rozmawiać z dzieckiem – przy stole, na spacerach, wycieczkach, wakacjach, także podczas codziennej jazdy samochodem, czy komunikacją miejską.
Większy problem z uważnym słuchaniem maja mamy mające kilkoro dzieci. W końcu każde pragnie zwrócić na siebie uwagę. Najczęściej w otoczeniu mamy zawsze panuje hałas i spore zamieszanie. Zadaniem dla mamy jest porządkowanie kolejności osób mówiących, ale również wygospodarowanie czasu dla każdego dziecka z osobna i bez smutnych minek pozostałej latorośli.

Mama jest najmądrzejsza i daje przykład praktycznie pod każdym względem przez cały okres dzieciństwa i dorastania. Jeśli jest dokładna, obowiązkowa i odpowiedizalna, to z czasem dziecko przejmie podobny sposób zachowania. Trzeba mieć tego świadomość, bo przejmowanie dotyczy również tych gorszych zachowań np. skłonności do krzyczenia lub zdenerwowania. Istotną kwestią jest sprawiedliwość mamy, która musi jak najbardziej obiektywnie rozwiązywać wątpliwe sytuacje i zażegnywać pojawiające się problemy.
Dzięki temu dziecko uczy się właściwych postaw życiowych i społecznych - jeśli wie co należy, to łatwiej i lepiej sobie poradzi w życiu.